آگاهیگاه گاه و گاهی است که (جا و وقتی است که) به «خود» «می آیید»

اگر تصمیم به نگاهی گرچه کوتاه به معنای زندگی تان بگیرید و «اینجا» «بیایید» زان پس خود را بر «مبنا» «می پایید». از «بند»ها رها می شوید. «بار»ها می نهید. هر پرسشی که عمری است دنبال تان می کند را از «خود» می کنید. «برنده» می شوید (بَرنده یعنی کسی که می بَرد اما چه چیزی را به کجا؟یش مهم است! آیا آبروی کسی را؟ و آن هم کجا!؟ یا آیا پول نامانای کسی یا کسانی را یکجا؟، در کجا!؟ یا مالی و طلایی و ارزی را از خانه ای؟ چرا!؟ با چه مجوزی از که؟ + بِرَنده یعنی کسی که نیکی شده ذات او و از او جدا نمی شود + بُرنده یعنی چیزی یا کسی که می بُرَد. و مهم است که چه چیز را می بُرَد آیا بندهای وابستگی های پوچ زیان زا را یا طناب مهر و محبت و وفایی را که نتیجه ی تحمل سال ها سختی بوده است!

اگر «اینجا» :«بیایید» «خود»تان را بر «مبنا» خواهید پایید